hayatı ertelemeyelim

Hiçbir şeye yetişemiyoruz.
Günlük hayatımız ışık hızıyla giden teknolojiyle rekabet halinde sanki.
Ne yaptığının farkında olmayan, şoka girmiş insanlar gibi koşturuyoruz ortalıkta.
Ama neden koştuğumuzu ve nereye koştuğumuzu bilmiyoruz.
Bu arada maalesef hayattaki güzel şeyleri atlıyoruz.
Hatta;
Hayatı yaşamayı bırakıp,
Gelecekte yaşanacağını zannettiğimiz günlere hazırlanıyoruz kendimizi sürekli.
Oysa gelecekteki günler gelse bile yine erteleyeceğiz her şeyi. Oysa gelecekteki günler gelse bile yine erteleyeceğiz her şeyi.
Şimdi koşturmaktan sürekli erteleyerek kaçırdığımız güzelliklere dikkat çekmek istiyorum;
En basitinden lezzetleri kaçırıyoruz.
Harala gürele yemek yiyip, bir çırpıda çay içiyor, tatlıyı, meyveyi bir lokmada yutuyoruz.
Beş dakika sonra sorsalar ne yediğimizi hatırlamıyoruz.
Soruyorum size! tadına vara vara kaç defa çay içtiniz?
En rahat anlarımız olan istirahat dakikalarını dahi bir anda tüketiveriyoruz.
Uykudan bile tat alamaz olduk.
Bu kadar stresin altından kalkılır mı?
Akşam olup eve gidince elimize televizyon kumandasını alıyoruz. Oysa gelecekteki günler gelse bile yine erteleyeceğiz her şeyi.
Şimdi koşturmaktan sürekli erteleyerek kaçırdığımız güzelliklere dikkat çekmek istiyorum;
En basitinden lezzetleri kaçırıyoruz.
Harala gürele yemek yiyip, bir çırpıda çay içiyor, tatlıyı, meyveyi bir lokmada yutuyoruz.
Beş dakika sonra sorsalar ne yediğimizi hatırlamıyoruz.
Soruyorum size! tadına vara vara kaç defa çay içtiniz?
En rahat anlarımız olan istirahat dakikalarını dahi bir anda tüketiveriyoruz.
Uykudan bile tat alamaz olduk.
Bu kadar stresin altından kalkılır mı?
Akşam olup eve gidince elimize televizyon kumandasını alıyoruz. ...
Sahi, bir ağaç altına, bir deniz kıyısına huzur bulmak için gitmeyeli ne kadar oldu?
Cep telefonunu evde bırakıp, işten uzak, şehirden uzak bir yerlere kaçmayalı ne kadar oldu?
Yahut tüm günü çocuklarımıza ayırmayalı?
Oysa ömrümüz hızla tükeniyor.
Sırf rekabet denen şey uğruna hayatla beraber akıp giden ve bir daha geri gelmeyecek olan şeylerin farkında mıyız?
Bu kadar fırsat varken kaliteli ve güzel bir hayat sürebiliyor muyuz?
“Paramız mı var ki yaşayalım?” demeyin hemen.
Parası olan da, olmayan da aynı koşturmanın içinde değil mi?
Bu koşu nedeniyle bir daha asla ele geçiremeyeceğimiz güzelliklerin sayısı artıyor. Aynı evde yaşayan karı kocanın iş saatleri uymadığı için yıllarca doğru düzgün görüşemediği, babanın çocuklarını aylarca göremediği günlerdeyiz artık.
Yoksa, bu hızın ve koşturmanın ardında;
Ölümden kaçış mı?
Kaliteli bir hayat yaşayamamanın verdiği pişmanlık mı?
Elde ettikçe doymadığımız şeyleri arzulamanın kamçıladığı bir hırs mı?
Bütün bunları hangisi yaptırıyor bize?
Hayatımızda nelerin eksik olduğunu kendimize sorduğumuzda, bir cevap da bulamıyoruz.
Çünkü, hayatın nasıl yaşanması gerektiğine dair en küçük bir fikrimiz yok.
Oysa babalarımız ve dedelerimizde aynı hızla yaşayıp ayrıldılar aramızdan.

Onların da;
Daima erteledikleri şeyler vardı.
Yaşanması gereken şeyleri hep yastık altlarında biriktirmişlerdi.
Tek yapabildiğimiz;
Karnımızı doyurabilmek, başımızı sokabilecek dört duvar ev yapmak, ele güne muhtaç olmamak.
Haydi kendimize bir iyilik yapalım.
Şimdi hemen frene basalım ve düşünmeye başlayalım.
Yaşadığımız zannettiğimiz hayata bir mola verelim.
Evet kaçırdığımız güzelliklerin geri gelmeyecek.
Ama yenilerini bari kaybetmeyelim. (alıntı)ama çok dogru ve güzel sizde okuyun istedim..

H.z. Peygamberimiz (S.A.V.) vaaz ettiği bir şahsa şöyle buyurmuştur: "Beş şey gelmeden evvel beş şeyi ganimet bil:
1–İhtiyarlamadan evvel, aciz ve düşkün duruma düşmeden önce gençliğinin kıymetini bil… 2– Hasta olmadan evvel sıhhatinin kıymetini bil… 3– Fakir düşmeden evvel zenginliğinin kıymetini bil… 4– İşin gücün artmadan evvel boş vakitlerinin kıymetini bil… 5– Ölüm gelmeden evvel hayatının kıymetini bil…"